Kutlu bir günde,
Renkli ışıkların çığlıkları feryatları bastırırken,
Ve kendi telaşı içerisindeyken alem;
Telaşlı bir ayrılışın eşiğine geldi
Kendinin alemi olan, tek bir insan.
Ancak o da ne?
YolculuÄŸa mani olmak isteyen birileri var..
Yakasında iki el,
Göğsünde acımasızca tepinenlerden habersiz insan;
Göz yaşlarına, acılara, ayrılıklara alışmış;
Göğüs kemiklerini, yüreğine saplayacak kadar gözü dönmüş
Hatta izin vermemeye yemin etmiÅŸ bir el var..
Arkasına son bir kez baktı yolcu,
Tüm yaşantısının seyriyle,
Bir ışık yakıverdi etrafına;
Sönük, fersiz ve şiddetsiz..
Nafile artık tüm çabalar;
Bilet çoktan kesilmiş,
Yol belli, yolcu belli artık.
Allah Rahmetini esirgemesin..