Merhaba içimdeki çığlığı merak edip bunları okuyan zat, bu yazı üst kısımda bulunan Coming Back fon müziği eşliğinde yazıldı eğer hissettiklerimi sen de yaşamak istiyorsan, müzik eşliğinde okumanı öneririm keyifli okumalar..
Mazisini hatırladığım tevellütün ilk heyecansız yeni yılı sanırım. İsteksiz, umutsuz amaçsız ve bir o kadar belirsiz.. Evet evet, belirsiz! Her şeyi içine alıp yutan, paramparça edip önümüze koyan ve hiç kimseye acımayan bu zalim belirsizlik..
Ne olacak şimdi diye ömrümüzden ömür götüren, neşemizi sömüren hayalleri kurmadan yıkan bir olgu.. Halbuki yeşermiş umutlarla, yaşamak umrundadır diyerek başlamıştık bu yıla. Duvarı kaplayan bir takvime, ne var ne yok yazmaya imtina gösterecek şekilde hem de.
Şimdi kaşısındayım geçen zamanın, sanıyorum ki güzel olan sadece şimdiymiş, olmuş ve olacaklar arasında. Şimdi güzelse, gülermiş insan. Gülüşüyle yaşadığını güzel edermiş.
-Kadir, yeni yıl için hazırlık yapmaya gidiyorum ama öncesinde kendimle konuşacağım.
+Daha 1 hafta var yeni yıla
-Olsun, sanıyorum ki uzun sürecek bu sohbet.
+Bunalıma girme de canın yiyim, ne yapıyorsan yap..
----------------------------------------------------------------------------------
Sanmak ve artık ile başlayalım istersen Ali.
Önce sandığın şeylerden, ben sandım ki diye başladığın ve sonunda hüzünle biten hikayelerinden, yani varlığından. En başından, seni sen yapan; iyiliğinden, sevginden fedakarlığından, kerizliğinden, enayiliğinden adı her neyse işte ondan.
Hiç yakışıyor mu sana bu kırılganlık!
Artık sanmayacsksın değil mi? Sanarak yaşamanın, belirsizliğin ve net olmayan her şeyin seni ne kadar hırpaladığını, korkuttuğunu yüzleşmediğin her ne varsa, o her neyse sandığından daha acı olduğunu anladın değil mi?
Artık yüzleşme vakti, artık sanmak yok Ali. Sana soran herkese verdiğin nasihat gibi, net olacaksın. istemiyorsan ima değil reddeceksin. Kapalı kutuların ardında gizlenip, hayır demeyi literatüründen kaldıran, sonra da sinirinden kendini yiyen Ali, artık öğreneceksin.
Senin, tek olduğun için manzarası güzel olan masaya layık görmeyip köhne yere almaya çalışan garsona, hayır alamazsın dediğin gibi:
Seni güzele layık görmeyen, ondan ayıran arana uçurumlar yaratan her ne varsa ona hayır demeyi öğrenceksin..
----------------------------------------------------------------------------------
Bir gün
Yaşayan hiç kimsenin anısı olmayacağız
Yine de sonsuzluk bizmiÅŸiz gibi
Yaşayacağız dünyayı
Unutmak!
Ey Tanrının anlaşılmaz bağışı
Sensin hepimizin en büyük Hayatı"
Şükrü Erbaş
Bazen bahsediyorum, bir günlüğüm var. Yıllar yıllar önce Ankara'ya gitmiştik ablamla, hani şu Emin Durukal'la geçirdiğimiz hepi topu 2 günlük maceramız var ya ha işte o zamanlar. Ablamla, Tunalı Hilmi' de dolaşırken Dostlar Kitap evine girmiştik. Ablam bana üç edebiyat dergisi, bir de günlük yazmam için bir defter almıştı.
O zamanlar yeni yeni konuşmaya başladığım bir kız arkadaşım var. Biraz da edebiyatla ilgili kendisi. Günlük tutacağımı anlatmıştım ona. Aradan birkaç gün geçmiş hiçbir şey yazamamıştım. Öyle bir anda yazılmıyor ki bu meret. Sadece güzel şeyleri yazarım deyip kaldırdım kitaplığa, sonra güzel olandan kastım ne diye düşünüp cevapladım kendimi;
"Ne biliyim işte kıza açılmadan önce ki heyecanımı yazarım, taktir edildiğim bir başarıyı, kazandığım parayı.. Zaman geçtikten sonra okuduğumda yüzüme tebessüm konduracak her ne olursa onları yazarım.."
İlk sayfasına bir tarih atmışım 22.07.2017
Altında şunlar yazıyorİ:
"Bir gün betondan daha sert bir şekilde yüzüme vurulacağınI bildiğim gerçek merhametsizce kendini açığa çıkarmış ve yüzüme vurulmuştu"
Tam da benlik bir başlangıç değil mi?
Aradan 6 yıl geçmiş, karalanan ilk sayfanın akıbeti gibi devam etmiş yazılanlar. Kavgalar, kırgınlıklar, acılar, ayrılıklar.. Sonrasında buraya sığmamış, İçimden Gelenler diye bu sayfalara dökülmüş. Sen de bunları okuyorsun işte. Biliyor musun ara ara ben de okuyorum.
Lan ben ne yaşamışım dediğim anlar da oluyor, tebessüm ettiğim de.
Yeni yıl heyecanı dolar belki yüreğim diye masamı düzlerken çıkardım şimdi günlüğü. Eğer dinliyorsan sen de şimdi, yazının başındaki fon müziği açtım. Bu yılın başında yaptığımız okuma köşesine gelip, gece lambasının altında okumaya başladım. Saymadım kaç saat geçti ama gün değişti diyebilirim. Bir nevi baş kaldırıp isyan ettim Tanrı'nın unutmak bağışına.
Her şeyi en başından hatırladım. Hal böyle olunca boğazım düğümlendi bazen, kalbim sancıdı. Ağladım. Kalbimi okşadım. Son sayfaya gelince de kapatıp sımsıkı sarıldım, geçmişimin her bir anına; acılarıma, hüznüme, kederime..
İsmi geçenlere yazdıklarımı paylaştım, bazılarına paylaşmayacak kadar uzaklaştığımı fark ettim.
Ara ara geçmişimle yüzleşip yeni bir sayfa açtığımı yazdığım satırlara gülüp geçtim.
"2022'yi beklerken yeni yıl heyecanım yok ama çok okuyacağım, çok izleyeceğim, çok yazacağım ve kendime layık gördüğüm yere geleceğim, umarım"
diye yazmışım. Ve sonrasında yazdığım ilk yazı da bomboş geçen günlerimden duyduğum vicdan azabımdan bahsetmişim. Yıl bitti, ne çok okudum, ne çok izledim, ne çok yazdım. Korkum, umduklarıma galip gelmiş. Yüzleştim.
Yüzleşemeyip, anlam veremediğim bazı bölümler de oldu sevilmekle alakalı. Kırıntılarını paylaşacağım şimdi.
12.03.2022
"İtiraf etmesi çok zor ama, hiç kimsenin seni sevmemesi ve bunu hissederek yaşamak, buna rağmen bununla tüm hislerinle yaşamak hem de çok zor.."
İnsan kendisini sevmezken başkası tarafından sevilir mi? Sevilmesine imkan var mı? Sanmıyorum böyle devam edecek bu düzen. Annemin en sevdiği çocuk olmadan, kimsenin kıymetlisi olmadan göçüp gideceğim bu diyardan.
Güllerim solacak, çiçeklerim kurayacak, yaşamak hevesi kursağımda kalacak. Hayat telaşım heyacanlanmadan son bulacak. hiç olup göçüp gideceğim. Arkamdan bir çift göz yaşı dahi dökülmeyecek."
12.06.2022
"Merhaba sevmeye muhtaç olduğum. Merhaba hayatında hiç sevilmeyen. Merhaba hiç kimsesi olmayan..
Yalnızlığa alışmakla yalnız kalmak arasındaki ince çizgi üstümdeyim. Sevilmeyişimin arafında, hüznündeyim. Düşünmekten kafayı yedim. Sebep ne lan diye haykırıyorum. Düştüğümü gören elini saklıyor, çığlımı duyan sırtını dönüyor."
19.10.2022
Hiç kimsen yok oğlum senin, sevilmeyeceksin. Bununla yaşayacaksın. Yaşamayı sevgisizliğe rağmen öğreneceksin. Ağlayacaksın, sitem edeceksin ama sevilmeyeceksin. Sen sevilmek için hiçbir şeyi olmayan bir adamsın. Varlığın beş para etmez yokluğun fark dahi edilmez
Sen bu kadarsın, hiç
----------------------------------------------------------------------------------
Yaşanan her neyse ve her ne şekilde yaşanmışsa üzerine kapanan bir sayfayla tüm şikayetleri; pişmanlıkları, keşkeleri, hüzünleri, mutluluğa mani olacak her şeyi kapattık..
Geçmiş, sadece hatırlanınca tebessüm etmek için var olan,
Bazen anlatınca hatırladığımız,
Bazen susunca yutkunduÄŸumuz,
Ve en sonunda yaşadım demek için değer gören bir şeydir
Bazen hiçbir, bazen çok şeydir..
2022'den olmasını umduğum ama gerçekleşmeyen 2023'de gerçekleşmesini beklediğim artık olsun dediğim 4 şey
-Hayır demeyi öğren
-Net ol
-Hiç kimseden hiçbir şeyden beklenti içerisine girme
-Kendini sev
----------------------------------------------------------------------------------
İnsanlar sevgilerini gösterirken çok cimri ve gururlu davranıyorlar ben böyle olmayacağım:
Canım ablam Elif'i
Kahrımı çeken Kadir'i
Ömrümü yiyen Yılmaz Dayı'yı
Yüreğimin bir parçası olan Hüseyin'i
Kırmızının en çok yakıştığı Salın'ı
Yengenin mehir parasını işimize yatıran Emin Durukal'ı
Bana hep değer veren, bilgeliğime canı gönülden inanan Furkan Büyükyıldız'ı
Yazılarımı, ben demeden okuyan, hayatındaki her mutluluğa maşallahla gıpta ettiğim Sefa'yı
Bu sayfanın daimi takipçisi Emin'i
Benim için ömrüm boyunca ödeyemeyeceğim fedakarlıklar yapan Miray'ı
Mektup arkadaşım Erva'yı
Başıma gelen en güzel şeyi, canım Sena Hocam'ı
Ve bu satırları okuyan her kimsen, Seni
Tüm kalbimle, varlığımla dişimden tırnağımdan artırıp kendime layık görmediğim sevgimle seviyorum. Nice güzel günlere, yıllara anılacak hatıralara..
Ve son olarak,
Evet Kadir, bunalımdayım..
Son yazılarım çokça imalı, fazlaca belirsiz ve darmadağın farkındayım ama hayatımda öyle değil mi zaten?
Eyvallah